Door Melis Orhan;
Link naar het originele artikel.
Samenvatting
Tijdens de COVID-19 pandemie worden ouderen vaak gezien als de meest kwetsbare groep. Ouderen met een bipolaire stoornis zijn extra kwetsbaar bij een COVID-19 infectie op verschillende manieren. Zo heeft een COVID-19 infectie direct als gevolg dat zij ziek kunnen worden, en mogelijk kunnen komen te overlijden. Maar ook indirect zijn er negatieve gevolgen. Zo zorgt de COVID-19 pandemie ook voor een verminderde toegang tot gezondheidszorginstellingen (ook bezoek aan bijvoorbeeld ziekenhuis of huisarts is lastiger) maar hebben de COVID-19 richtlijnen ook sociale isolatie als gevolg. Het is om deze redenen essentieel voor deze groep om zich aan de richtlijnen te houden, zoals deze zijn opgesteld door de Nederlandse overheid. Deze richtlijnen kunnen echter grote gevolgen hebben voor het psychisch welzijn van deze groep. De COVID-19 pandemie biedt de unieke mogelijkheid om te bestuderen welke factoren er nu precies voor zorgen dat ouderen met een bipolaire stoornis meer of juist minder psychiatrische symptomen hebben. Ofwel: wat maakt iemand nu kwetsbaar, of juist veerkrachtig?
Onze studie heeft 81 ouderen met een bipolaire stoornis geïnterviewd in April 2020 en toen zijn er verschillende vragenlijsten bij hen afgenomen. De deelnemers waren allemaal 50 jaar of ouder. Zij werden geïncludeerd vanuit het bestaande ‘Dutch Older Bipolars’ (DOBi) cohort, waarbij zij al in 2017/2018 verschillende vragenlijsten hebben ingevuld. De vragenlijsten uit 2017/2018 zijn vergeleken met de vragenlijsten die zij tijdens de eerste maanden van de COVID-19 pandemie hebben ingevuld. Uit de resultaten blijkt dat de deelnemers minder psychiatrische symptomen lieten zien in April 2020, wanneer dit werd vergeleken met hoe zij scoorden in 2017/2018. Dit betekent dus dat zij minder somberheid, minder manische symptomen en minder angst lieten zien dan in 2017/2018. Daarnaast hebben we nog gekeken welke factoren nu een relatie hebben met meer psychiatrische symptomen. Daarbij zagen we dat het niet hebben van kinderen, meer eenzaamheid, minder gevoel van controle, meer passieve coping en hoger neuroticisme waren geassocieerd met meer psychiatrische symptomen tijdens de eerste maanden van de COVID-19 pandemie.
Onze resultaten laten gebieden zien waar behandelaren tijdens deze pandemie extra alert op zouden moeten zijn, om een toename van psychiatrische symptomen te voorkomen tijdens de COVID-19 pandemie in deze groep.
Door Melis Orhan;
Link naar het originele artikel.
Samenvatting
Tijdens de COVID-19 pandemie worden ouderen vaak gezien als de meest kwetsbare groep. Ouderen met een bipolaire stoornis zijn extra kwetsbaar bij een COVID-19 infectie op verschillende manieren. Zo heeft een COVID-19 infectie direct als gevolg dat zij ziek kunnen worden, en mogelijk kunnen komen te overlijden. Maar ook indirect zijn er negatieve gevolgen. Zo zorgt de COVID-19 pandemie ook voor een verminderde toegang tot gezondheidszorginstellingen (ook bezoek aan bijvoorbeeld ziekenhuis of huisarts is lastiger) maar hebben de COVID-19 richtlijnen ook sociale isolatie als gevolg. Het is om deze redenen essentieel voor deze groep om zich aan de richtlijnen te houden, zoals deze zijn opgesteld door de Nederlandse overheid. Deze richtlijnen kunnen echter grote gevolgen hebben voor het psychisch welzijn van deze groep. De COVID-19 pandemie biedt de unieke mogelijkheid om te bestuderen welke factoren er nu precies voor zorgen dat ouderen met een bipolaire stoornis meer of juist minder psychiatrische symptomen hebben. Ofwel: wat maakt iemand nu kwetsbaar, of juist veerkrachtig?
Onze studie heeft 81 ouderen met een bipolaire stoornis geïnterviewd in April 2020 en toen zijn er verschillende vragenlijsten bij hen afgenomen. De deelnemers waren allemaal 50 jaar of ouder. Zij werden geïncludeerd vanuit het bestaande ‘Dutch Older Bipolars’ (DOBi) cohort, waarbij zij al in 2017/2018 verschillende vragenlijsten hebben ingevuld. De vragenlijsten uit 2017/2018 zijn vergeleken met de vragenlijsten die zij tijdens de eerste maanden van de COVID-19 pandemie hebben ingevuld. Uit de resultaten blijkt dat de deelnemers minder psychiatrische symptomen lieten zien in April 2020, wanneer dit werd vergeleken met hoe zij scoorden in 2017/2018. Dit betekent dus dat zij minder somberheid, minder manische symptomen en minder angst lieten zien dan in 2017/2018. Daarnaast hebben we nog gekeken welke factoren nu een relatie hebben met meer psychiatrische symptomen. Daarbij zagen we dat het niet hebben van kinderen, meer eenzaamheid, minder gevoel van controle, meer passieve coping en hoger neuroticisme waren geassocieerd met meer psychiatrische symptomen tijdens de eerste maanden van de COVID-19 pandemie.